عشق مراجع به درمانگر

مراجعان ممکن است عاشق درمانگر خودشان شوند.

برخی ممکن است همانند والدین خود درمانگرشان را دوست داشته باشند.

در واقع، آن ها احساس امنیت و محافطت می کنند و عاشق داشتن سرپرست هایی هستند که نیاز های آن ها را برآورده کند و تقاضایی در ازایش ندارد.

و برخی دیگر، در طول جلسات روان درمانی، ممکن است وابستگی عاطفی به درمانگر پیدا کنند.

و ممکن است حتی رابطه عاشقانه و ازدواج با او را تصور کنند.

در ادامه در مورد عشق مراجع به درمانگر بیشتر صحبت می کنیم و بیان می کنیم بهترین برخورد در مواجهه با علاقه مراجع به درمانگر، چه برخوردی است.

عاشق درمانگر خود هستید؟ کار هایی که باید بکنید اینجاست.

احتمالا شما درمانگر مناسب برای خود را انتخاب کرده اید و درمورد مسائل درونی کمک هایی از او را دریافت کردید،

اما اکنون، شما عاشق او شده اید.

اگر شما این احساس علاقه به درمانگرتان را دارید، تنها نیستید.

درمان یک فرآیند صمیمی است و در حقیقت بیشتر از آنچه ممکن است به آن آگاه باشید برای درمانگر تان، احساسات عاشقانه شما به او و به طور کلی عشق مراجع به درمانگر معمول است.

یک درمانگر خوب، یک پناهگاه امن برای فاش کردن عمیق ترین اسرار شما خواهد بود و اهمیت ندارد که چه پیش بیاید، شما را خواهد پذیرفت.

نسبت به احساسات خود آگاه باشید.

در ابتدا، این را تشخیص دهید که به دلیل داشتن این احساسات دیوانه یا شرم آور نیستید.

در واقع، اصطلاحی در ادبیات روانکاوی وجود دارد که به احساسات بیمار نسبت به درمانگرش، انتقال گفته می شود.

و بدنی معناست که احساسات مرتبط با یک فرد دیگر در گذشته و غالبا مراقبین اصلی به روان درمانگر منتقل می شود.

عشق مراجع به درمانگر ممکن است شایع تر از آن باشد که متوجه اش شوید.

بعد از اینکه متوجه شدید که اولین نفری نیستید که عاشق درمانگرش می شود و اینکه بخاطر داشتن این احساسات به درمانگرتان آدم بدی نیستید،

در موردش با خود درمانگر صحبت کنید.

فرآیند عشق مراجع به درمانگر، ممکن است آسان تر از آنچه گفتیم باشد،

اما برای به دست آوردن بیشترین بهره از روان درمانی، بحث کردن در این رابطه مهم است.

روان درمانی می تواند به احساسات آسیب پذیر هم منجر شود، اما مهم این است که آن ها را با روان درمانگر خود به اشتراک بگذارید و اجازه دهید ساختار درمانی کار خود را انجام دهد.

درمانگر شما باید بتواند در کشف این احساسات به شما کمک کند و احتمالا در طی این فرآیند رشد خواهید کرد و از آن یاد خواهید گرفت.

درمانگر شما حتی ممکن است از قبل بداند که شما نسبت به او احساساتی دارید.

چه معنایی برای شما دارد.

پاسخ به این سوال، البته بستگی به شما دارد.

اما فرآیند درمانی به شما کمک می کند تا کشف کنید که عشق مراجع به درمانگر چه معنایی دارد.

یعنی متوجه می شوید که چرا شما عاشق درمانگر تان شده اید.

و در مورد آن باید چه کاری انجام دهید.

شاید به طور کلی الگویی در زندگی شما باشد که همیشه عاشق افرادی هستید که در دسترس نیستند و درمانگر شما فقط نمونه دیگری از یکی از این افراد است.

یا شاید هرگز این پذیرش، توجه و رابطه ی صمیمی را از کسی دریافت نکرده اید.

این امر منطقی خواهد بود زیرا ما به عنوان انسان، به افرادی نیاز داریم که از ما مراقبت کنند و ما را بپذیرند.

درمانگر شما باید در درک این احساسات به شما کمک کند.

به محض اینکه می توانید نسبت به بیشتر آنچه اتفاق می افتد در رابطه درمانی بینش پیدا کنید، به احتمال زیاد رشد شخصی را تجربه خواهید کرد.

درمانگر چگونه باید با این احساس برخورد کند و شرایط را کنترل کند؟

یک درمانگر حرفه ای و دارای مهارت، از بحث و گفتگو در مورد احساسات شما نسبت به آنها استقبال خواهد کرد.

روان درمانی، مکانی امن برای بحث و گفتگو در مورد فرآیند های بین فردی است و از این طریق رشد شخصی زیادی می تواند اتفاق بیفتد.

روان درمانگر شما باید این جریان را  با کمال میل اداره کند و آن را با شما کشف کند.

اگر مراجع نسبت به درمانگر احساساتش را بیان کند (احساس خشم، نا امیدی، قدر دانی  و  عشق) و درمانگر نتواند وجود آن احساسات را درک کند و در موردشان صحبت کند، این یک مشکل است همانند جراحی  که از خون می ترسد.

رابطه درمانی مراجع و درمانگر

این بسیار مهم است که بدانید عشق مراجع به درمانگر و یا به عبارتی دیگر، رابطه عاشقانه بین درمانگر و مراجع نا مناسب است و روان درمانگر شما وظیفه دارد این مرز را حفظ کند.

روابط عاشقانه بین درمانگر و مراجع، حتی پس از پایان درمان نیز، گزینه درستی نیست!

روان درمانی، برخلاف بسیاری از روابط دیگر زندگی، عمدتا یک طرفه است.

با به اشتراک گذاشتن تجربیات هیجانی و بعضی اوقات راز های خود با درمانگر، حالت های درون روانی خودتان را می گشایید و آسیب پذیر می شوید، که اغلب این کار ها، برای بدست آوردن بیشترین نتیجه از فرآیند روان درمانی مهم است.

با این حال، اگر درمانگر شما از این آسیب پذیری بهره می برد و چنین احساساتی را به هر روشی تلافی کند، این نقض اخلاقی کاملا آشکار است.

اگر این اتفاق در درمان بیفتد، باید فرآیند درمان را پایان دهید.

رابطه مراجع و درمانگر می تواند رابطه دوستانه باشد؟

مراجعان اغلب رابطه ی نزدیکی با درمانگران برقرار می کنند.

از این گذشته، در طول جلسات روان درمانی، آنها در یک اتاق در مورد مباحث بسیار شخصی بحث می کنند.

اما آیا این باعث می شود که بیمار و درمانگر دوست یکدیگر باشند؟

مطمئنا بعضی افراد فکر می کنند این چنین است، اما درمانگران آموزش می بینند که روابط خود را با مراجع بدین صورت در نظر نگیرند.

یعنی علی رغم وجود رابطه ی دوستانه و صمیمی که بین مراجع و درمانگر در طول جلسات درمان دیده می شود:

متمرکز بر مسائل مراجع است.

و می توان گفت رابطه ای دو طرفه بین مراجع و روانشناس برقرار نیست.

روان درمانی، ضرورتا یک رابطه نا متعادل است.

یعنی شما به عنوان مراجع، در مورد حالات درونی خود و مشکلاتتان صحبت می کنید اما درمانگر به طور کلی این گونه رفتار نمی کند.

و این برای تمرکز بیشتر بر مشکلات شما، امری ضروری است.

در صورتی که رابطه ی دوستانه، یک رابطه ی دو طرفه است که هر دو طرفین در مورد مشکلات و حالات خود صحبت می کنند و باهم تجربیات خود را به اشتراک می گذارند.

غیر اخلاقی است که:
روان درمانگر دوست صمیمی یا اعضای خانواده خودش را درمان کند.
روان درمانگر با مراجع خودش رابطه جنسی داشته باشد.
روان درمانگر با مراجع خودش رابطه عشقی داشته باشد.

کلام آخر

اگر هم اکنون در حال درمان هستید، انتظار داشته باشید که درمانگر شما فردی باشد که با او راحت می توان صحبت کرد.

اگر او برخورد دوستانه داشته باشد، این ممکن است یک امتیاز اضافی باشد.

اما به یاد داشته باشید که رابطه درمانی با رابطه دوستی و عاشقانه یکسان نیست.

و به طور کلی، عشق مراجع به درمانگر و داشتن رابطه عاطفی با درمانگر درست نیست،

چرا که اگر درمانگر شما در نقش روان درمانگر نباشد، فرآیند روان درمانی برای شما مفید نخواهد بود.

 با بهره گیری از روابط شخصی و حرفه ای که در درمان ایجاد می شود، بهتر خواهید توانست تغییراتی را که در زندگی می خواهید ایجاد کنید.